Tłumaczenie Biblii i alfabetyzacja powinny rozwijać się w tym samym czasie, aby ludzie, zachęceni postępami w tłumaczeniu, od razu nabywali umiejętności, pozwalających im na czytanie nowo przetłumaczonego Bożego Słowa. Niestety, nie zawsze tak jest, i często pomiędzy przetłumaczonym Słowem a jego odbiorcami tworzy się wielka przepaść – bariera analfabetyzmu. Łatwiej ją pokonać w kilku przypadkach:
1. gdy lud (grupa językowa) jest stosunkowo mało liczny (tzw. mniejszość językowa);
2. gdy część bardziej licznego ludu ma już dostęp do edukacji formalnej w swoim języku (młode pokolenie nie jest już zagrożone analfabetyzmem);
3. gdy działania alfabetyzacyjne mają zasięg ograniczony terytorialnie.
BSM wspiera kilka projektów alfabetyzacyjnych w Etiopii, których koordynatorką jest Iza Karpienia.
PROJEKT ALFABETYZACYJNY GAMO
Zapewne znalazłoby się więcej przypadków, w których łatwiej jest pokonać barierę analfabetyzmu, jednak te trzy wymienione powyżej wystarczą, by przedstawić sytuację i potrzeby ludu Gamo, którego populacja liczy ok. 1 mln osób. Dla 600,000 z nich język gamo jest jedynym, jaki znają. Z taką populacją, jest to jeden ze średnio liczebnych ludów Etiopii. Zamieszkuje on południowo-zachodnią część kraju, po zachodniej stronie jeziora Chamo. Więcej szczegółów o tym języku na stronie: https://www.ethnologue.com/language/gmv
Wracając do powyższych trzech przypadków: ze względu na populację, język gamo nie należy do mniejszości, a ze względu na status – jest językiem używanym w szkołach publicznych w okręgu Gamo-Gofa. Wygląda więc na to, że mamy już połowę sukcesu! Pozostaje tylko tych 600,000 ludzi, którzy poza językiem gamo nie znają żadnego innego, a z których większość to chrześcijanie, członkowie lokalnych społeczności. Niestety, pomimo że Nowy Testament został już dość dawno przetłumaczony na jęz. gamo, a jego dedykacja dla ludu Gamo odbyła się w czerwcu 2011, ci jednojęzyczni ludzie nadal nie mają dostępu do Bożego Słowa z powodu bariery analfabetyzmu. To z myślą o nich modliliśmy się przez te wszystkie lata, i z myślą o nich chcemy wznowić działania alfabetyzacyjne jako kolejny etap Projektu Alfabetyzacyjnego Gamo.
Nowy, 6-letni etap projektu ma być realizowany z nowym synodem Kościoła Mekane Yesus: Synodem Gerese, który tworzy tylko lud Gamo. Synod składa się z 12 parafii, a więc jest to ograniczony teren działania, który realistycznie można ująć w planach. Mamy nadzieję pomóc w budowaniu podstaw alfabetyzacji jako służby kościelnej, pomocnej w głoszeniu ewangelii oraz budowaniu duchowego wzrostu członków Kościoła na tym konkretnym terenie. Docelowa grupa to dorośli członkowie lokalnych społeczności. Nauczycielami klas alfabetyzacyjnych mają być ewangeliści i nauczyciele szkółki niedzielnej. Więcej na temat planu projektu można przeczytać tutaj.
Projekt będzie kontynuacją działań, które prowadziliśmy już kilka lat temu, dopóki Pan Bóg nie zamknął na pewien czas drzwi. Teraz te drzwi otwierają się znowu i chcemy dobrze tę możliwość wykorzystać. Zapraszamy do współpracy poprzez wspieranie edukacji dla budowania Bożego Królestwa pośród ludu Gamo!
ALFABETYZACJA AARI
Południowe i północne Aari graniczy od zachodu z plemionami Hamer i Banna, na południu sąsiaduje z Male, natomiast na wschodzie z ludem Boddi oraz Parkiem Narodowym Salamago. Język aari należy do grupy języków omotyckich w południowej części Etiopii. Większość ludzi związana jest z ewangelicznym chrześcijaństwem. Tłumaczenie Nowego Testamentu zostało już ukończone wiele lat temu, jednak – ze względu na brak prowadzenia wśród nich pracy alfabetyzacyjnej – ludzie Aari nie potrafią ani czytać, ani pisać w swoim języku. Naród ten, liczący ok. 300 000 ludzi, zamieszkuje zarówno nizinne, jak i górskie tereny. Utrzymuje się z uprawy sorgo, teffu (etiopskie zboże), jęczmienia, pszenicy, kukurydzy, rzekomego bananowca, fasoli, cebuli i kawy. W przydomowych zagrodach hodują kozy, owce, osły i rzadziej – bydło.
Umożliwienie dostępu do edukacji wśród ludzi Aari zmniejszyłoby problem biedy, chorób, przedwczesnej umieralności. Wykształcone kobiety wiedziałyby, jak dbać o siebie i swoje rodziny, jak chronić się przed HIV/AIDS, przed komplikacjami przy porodach, rakiem, wykorzystywaniem itd. Potrafiłyby też pomóc swoim dzieciom w szkole, zwłaszcza córkom, aby nie powielały negatywnych wzorów swoich matek. Wiedziałyby również, jak zdrowo karmić swoją rodzinę, zwłaszcza dzieci, oraz jak zapobiegać chorobom i leczyć je. Wniosłyby też sporo dobrych zmian w utrzymanie higieny, czystości i porządku. Wykształcone kobiety mogłyby mieć duży wkład w rozwój swojego społeczeństwa pod względem ekonomicznym, socjalnym, edukacyjnym i politycznym.
Edukacja umożliwiłaby kobietom czytanie Bożego Słowa w zrozumiałym dla nich języku oraz czytanie innych, wydanych w tym języku publikacji. Wykształcone kobiety rozumiałyby, jak modlić się o swoje rodziny i jak uczyć swoje dzieci Bożej drogi. Wiedziałyby, jak zachęcać i pocieszać biednych i chorych.
(Informacje: Hirut Beyene oraz Ethnologue)
Obecne potrzeby: dalsze przygotowanie i próbny druk elementarza w jęz. aari, potem wstępne szkolenie nauczycieli oraz rozpoczęcie próbnych klas alfabetyzacyjnych. Zapraszamy do współpracy poprzez modlitwę i finansowe wsparcie projektu!
ALFABETYZACJA DAASANACH
Lud Daasanach liczy około 60 000 osób. Tradycyjnie zamieszkuje ziemie, leżące na terenie Sudanu, południowej Kenii i południowozachodniej Etiopii, wokół północnego wybrzeża jeziora Turkana. Daasanach znani są ze swojej waleczności i sieją postrach wśród sąsiadujących z nimi grup, takich jak Gabba i Turkana. Dokonują napadów w celach rabunkowych, aby mieć więcej bydła, a wojownicy Daasanach szczycą się liczbą zabitych wrogów. Bardzo wysoko cenią sobie swoją kulturę i niechętnie przyjmują technologie z zewnętrznego świata, chyba że okażą się one bardzo użyteczne dla ich życia.
Ludzie Daasanach są wędrownymi pasterzami, którzy jednocześnie posiadają także bardziej stałe osady w pobliżu zbiorników wody, na przykład w Ileret (Kenia) czy Omo Rate (Etiopia). Zajmują się wypasem zwierząt, prostym rolnictwem, rybołówstwem i w niewielkim stopniu myślistwem. Utrzymują się ze sprzedaży kóz, owiec, bydła, zboża i ryb. Dla własnego użytku wytwarzają maty, a mężczyźni wycinają z drewna łyżki, zagłówki i pojemniki na mleko. Ich dieta składa się z mleka, sorgo, mięsa i ryb. W sezonie suchym często cierpią głód i wtedy poszukują dzikich owoców i roślin na krzakach rosnących na terenach nadrzecznych.
Pismo Święte Nowego Testamentu zostało dedykowane temu ludowi 20 września 2014 roku. Zespół tłumaczy i edukatorów w Kenii przygotował serię elementarzy oraz innych publikacji, z których część jest oparta na Piśmie Świętym.
Obecne potrzeby: koordynator alfabetyzacji, który pomagałby lokalnym nauczycielom w nauczaniu czytania i pisania. Planowany jest dodruk elementarzy – część 1 i 2, oraz wykonanie tablic dla 5 klas alfabetyzacyjnych. Zachęcamy do udziału wspierania tego projektu!
(Źródło: 'Ethnologue’ oraz 'Joshua Project’ http://www.joshuaproject.net/people-profile )
Wspieraj projekt